Langzaam maar zeker pakt heel Nederland de koffers en maken we ons op voor het jaarlijkse verlangen naar het aardse paradijs. We laten het huis, het werk, de collega’s, de vrienden en familie achter ons en vertrekken massaal naar het beloofde land. De vlucht naar betere, warmere oorden stemt ons vrolijk en gelukkig. Vakantie en het vakantiegeld is het nationaal cadeau voor het harde werken in de rest van de weken. In een eerdere blog schreef ik al dat vakantie vooral een mentale hormonenzaak is, maar dat neemt niet weg dat ik er toch fysiek heel veel zin in heb om met het gezin op vakantie te gaan. In mijn Center Parcs tijd bedachten we de slogan ‘Even helemaal weg’ en dat is wat mij betreft nog steeds de beste definitie van vakantie. Er even helemaal uit geeft sowieso een beter, helderder en eerlijker beeld over het echte geluk in het normale bestaan. Soms is enige afstand tot het dagelijks geluk de beste microscoop om het nog beter te omarmen. Afstand kan wonderen doen. Daarom zou iedereen verplicht een keer onze blauwe planeet van enige afstand moeten bewonderen zodat we er geen vuilbak van maken.

“Soms is enige afstand tot het dagelijks geluk de beste microscoop om het nog beter te omarmen.”

In deze vakantieperiode wordt het contrast tussen niet-horecamensen en horecamensen zichtbaarder dan op alle andere momenten opgeteld. Het lijkt erop dat de ene helft van de bevolking met vakantie is en de andere helft de vakantiegangers verwent. De Nederlandse vakantieganger zit het liefst voor een dubbeltje op de beste strandstoel en dat bij voorkeur in een vijfsterrenhotel. De verwachtingen lijken toe te nemen zodra de prijzen dalen. Een typisch oer-Hollandse gedachte die in ons Gouden Eeuw DNA is versleuteld, geloof ik. De mensen in de horeca moeten rennen als gekken om alle thuisblijvers een onvergetelijk verblijf te beloven. Mijn horecapassie is zeker niet in de zomer geboren. De schreeuwende, halfdronken en semi-agressieve gasten hebben mijn prille horeca-ervaringen in Frankfurt am Main aangescherpt en mijn internationale mensbeeld enigszins genuanceerd. Ik begreep toen ook pas de eerdere oproep van een docent op de Hogere Hotelschool in Brussel toen ik net fris gestart was met mijn opleiding: ”Denk na!” We kregen een uur de tijd om na te denken of we wel geschikt waren voor de horeca. Wat een gekke vraag dacht ik. Niets bleek minder waar. De vraag overviel me, temeer omdat de docent zei dat je wel een beetje ‘verknipt’ moest zijn om voor dit vak te kiezen. Waarom? Hij zei:”Je moet werken als andere: slapen, vrij zijn, met vakantie zijn, Kerst vieren en ook alle andere feestdagen!” Zijn vraag was hoe zorgzaam je wel niet moet zijn om daar echt zin in te hebben. Zijn wake-up call naar onze oprechte intrinsieke motivatie om ‘blij te worden van andere mensen blij maken’ heb ik sindsdien nooit meer vergeten. Zeker niet in de twee vakantiemaanden die nu gestart zijn. De tv-programma’s ‘t is hier fantastisch’ en ‘Zon, Zuipen, Ziekenhuis’ laten precies zien waarom het horecavak zo bijzonder is.

“De mensen in de horeca moeten rennen als gekken om alle thuisblijvers een onvergetelijk verblijf te beloven.”

Ik maak een diepe buiging voor alle mensen in de horeca, de zorg en de hulpdiensten voor alles wat hun gaat overkomen bij de zoektocht om van een dubbeltje een gouden vakantie te maken. Ze hebben alle vuurwerkdrama’s net verwerkt en nu komt het hoogtepunt. Ik heb een idee! Het zou geweldig zijn als we allemaal minimaal een keer op vakantie stilstaan bij iemand die zich de benen onder het lijf loopt om ons drankje op tijd op tafel te krijgen. Sta er even bij stil en zeg:”We love you for making this day a holiday. We realize that you are our real holidaymaker”.

Mijn gedachte gaan uit naar een echte holidaymaker: Rod Ellington van Kalissol in Ibiza. Rod en zijn vrouw Sophia zijn twee unieke hartverwarmende mensen die ons vakantiehart voor altijd hebben gestolen. Een aantal jaren geleden hebben ze ons enorm verwend en in moeilijke tijden geholpen. Helaas is Rod onlangs overleden. Verschrikkelijk. Onze warme herinneringen blijven en onze gedachten zijn bij Sophia: the greatest hospitality woman we have ever met in all our holidays combined. We love you Sophia. ❤️