Gewoon een Glimlach

Ik kan er eindeloos naar kijken: de hilarische persconferentie van voormalig President Bill Clinton en Boris Yeltsin in New York anno 1995. Voorafgaand aan een optreden in de Verenigde Naties hadden beide Presidenten een ontmoeting over de kwestie Bosnië. Het werd een heftige ontmoeting zonder direct resultaat, maar met (naar vermoeden) wel wat alcoholische versnaperingen. De persconferentie van beide wereldleiders werd hilarisch, iconisch en historisch. Ondanks dat beide heren eerst geen mededelingen deden, besloot stoere Boris om de kille, ijzige sfeer te doorbreken door Bill enorm af te zeiken. Geweldig! Kippenvel krijg ik van dit moment. Het is wat mij betreft het beste antidepressivum op Youtube en de wereldvrede was nog nooit zo goed voelbaar. Kijk & voel zelf maar.

“Geweldig! Kippenvel krijg ik van dit moment.”

Bill Clinton is ook zo’n lachend voorbeeld. Ondanks zijn onbeheersbare voorliefde voor sigaren en stagiaires heeft Bill Clinton ons geleerd dat je President van de Verenigde Staten kunt worden door continu en permanent breed en hard te lachen met open mond. Hij lijkt geboren met de die lange glimlach en straalde positiviteit en hoop uit over de Amerikanen. De harde lach van Clinton werd de Coca Cola voor een zoete overwinning op zijn rivalen. Wereldwijd kon hij mensen raken met zijn innemend talent. Lachen is ‘humble’ en ‘Servant Leadership’ is intussen meer gevraagd dan ooit.

“Ondanks zijn onbeheersbare voorliefde voor sigaren en stagiaires…”

Lachen is een korte aanspanning van een gelaatsspier die zorgt voor een ontspannen en open houding jegens de ander. De impuls komt van de ziel of het hart? Daarom is een welgemeende, vriendelijke glimlach het meest primaire en doorslaggevende gebaar in een (eerste) ontmoeting. Gastvrijheid begint met deze gewone glimlach als teken van ‘hartelijk welkom’. Hoe fijn is het als de heer of dame in het restaurant, winkel of ziekenhuis eerst een lach laat zien en daarna zijn of haar warme begroeting uitspreekt: “Hartelijk Welkom Luc, wat fijn dat je er bent!” Schaars toch? Is het tijd voor lachoefeningen? Lachgas heeft ook niet echt de voorkeur, integendeel! De ontspanning in het gelaat is voor de ‘onbekende’ een teken van veiligheid, vertrouwen en respect. Niets is goedkoper en sterker in het bouwen van een warme kennismaking dan een brede, ontspannen en ondeugende glimlach. Het is gratis. Het zou vooral daarom de Nederlander moeten aanspreken, toch! Je kunt de mate van gastvrijheid van een bedrijf, organisatie, instelling of overheid meten op basis van het aantal eerste ontmoetingen met een ‘smile’ van de gastgever. Ik denk dat we in de Lage Landen heel slecht scoren op de ‘First Smile Index’. We staan met de voeten in de polder en het poldermodel, zijn ‘doe maar gewoon’ nuchter, no nonsense en een tikkie zeurderig. We missen de schater van de Italianen, Brazilianen of zelfs de Noren?

“De ontspanning in het gelaat is voor de ‘onbekende’ een teken van veiligheid, vertrouwen en respect.”

Humor is de sterkste, universele en multi-culturele verbinder aller tijden. In de gastvrijheid is het het voor-, hoofd- en nagerecht. Het levert de magie van een eerste ‘click’ en laat de ‘vreemdeling’ zich onmiddellijk thuisvoelen. Charlie Chaplin heeft de wereld laten zien en voelen hoe sterk de lach is en hijzelf schreef de wereldberoemde lach-evergreen ‘Smile’. In 1972 werd Chaplin geëerd tijdens de Oscars. Ook de moeite waard om even terug te kijken. Google maar.

“Humor is de sterkste, universele en multi-culturele verbinder aller tijden.”

We hebben nu opnieuw een schaterende Boris en dan druk ik me nog zacht uit. Hij is de clowneske opvolger van MayDay Theresa May. Boris Johnson zou nog weleens een hele succesvolle, goedlachse Brexit Premier kunnen worden in het o zo niet-Verenigde Koninkrijk. Hij lijkt wel een zoon van Bill Clinton en Boris Yeltsin, met een vleugje Donald Duck Trump. Laten we erom lachen, gieren en brullen. Wie weet gaan Boris en Donald proberen om Putin weer aan lachen te krijgen. Smile!